"Ik voelde me net een particuliere patiënt"

Eind januari vorig jaar werd Cecile Panders, toen 73 jaar oud, gebeld door de huisarts: “Uit het onderzoek in de borstkankerbus bleek dat het foute boel was. Ik kon de volgende dag al op de röntgenafdeling van het WZA terecht voor een mammografie. Daar flapte ik er meteen uit hoe verschrikkelijk ik het vond, dat geplet. ‘Dan ga ik het extra zachtjes doen’, zei die assistente. Ongelooflijk, het viel zó mee.”

Compliment

In de dagen en weken daarna bleef zij onder de indruk van de adequaatheid in het WZA: “Mijn operatie was al op 5 februari. Iedereen was zó aardig. Niet alleen chirurg Boskamp, ook de mammacareverpleegkundigen, de verpleegkundig specialisten en de mensen op de verpleegafdeling. Ik kon alles vragen, ze maakten altijd tijd voor me.” Lachend: “Ik voelde me net een particuliere patiënt!” Gezien haar verpleegkundige achtergrond is dat niet zomaar een compliment: “Onwillekeurig kijk je dan toch extra kritisch.”
Na de borstsparende operatie was radiotherapie (bestralen) en hormoontherapie nodig. Voor de eerstgenoemde behandeling moest ze naar het UMCG. “Ik woon in Westerbork, dus kon gelukkig in de dependance in Emmen terecht.”
Zodra ze de 26 bestralingsdata in huis had, maakten haar vriendinnen een rijschema, zodat Cecile en haar echtgenoot Lukas zich hierover geen zorgen hoefden te maken. “Zo lief. En Emmen leek wel een verlengstuk van het WZA, ook daar heel goede uitleg en zorg!”

Hormonen

De hormoonpillen vond ze echter een verschrikking. “Hormonen kunnen je leven helemaal overnemen. Ik voelde me zó akelig. Internist Swart zei dat dat niet de bedoeling was en schreef andere hormonen voor. Maar de bijwerkingen bleven. Uiteindelijk hielp een gesprek met een mammacareverpleegkundige me over de streep: ik ben ermee gestopt. De hormoontherapie zou de kans op terugkeer van de kanker weliswaar met tien procent verminderen, maar het leven moet wel een beetje aangenaam blijven. En ik blijf immers goed onder controle.” Cecile krijgt nu elk jaar een mammografie in het WZA plus lichamelijk onderzoek en daarnaast ook een keer per jaar lichamelijk onderzoek in Emmen (alternerend). Een paar maanden geleden bezocht ze de mammapoli opnieuw: “Ik had een pijnlijke bobbel onder mijn oksel. Het werd zeer serieus genomen, gelukkig bleek heel snel dat het slechts een ontstoken talgklier was.”