Wat doe je als gipsverbandmeester?

“We doen veel meer dan de naam zegt, maar we zetten ook gips. Als iemand met een breuk op de Spoedeisende hulp komt, krijgt hij daar eerst een spalk. Daarna bekijken wij met de chirurgen hoe we verder behandelen. Alle breuken, spier- of peesscheuringen die niet geopereerd hoeven worden, komen bij ons en die behandelen wij dan zelfstandig verder.
Daarnaast hebben we ook een heel nauwe samenwerking met de orthopedisch instrumentenmakers. Als iemand bijvoorbeeld een amputatie heeft ondergaan, wordt de stomp vaak heel dik. Wij behandelen dat dan met een zwachteltechniek of flexibel gips om er een mooie ronding van te maken die goed in een prothese past.”

“In de afgelopen vijf jaar zijn er veel behandelmogelijkheden bijgekomen. Zoals flexibel gips, waardoor de gewrichten niet ‘op slot’ worden gezet. Of open afneembaar gips voor als je wilt vliegen. De douane kan je namelijk vragen om het gips af te doen voor controle. Service staat bij ons erg hoog in het vaandel, maar dat betekent niet dat altijd alles kan. Veiligheid en een goed resultaat staan altijd voorop.”

“Het is ook wel aardig om nog wat fabeltjes uit de wereld te helpen. Zo zeggen mensen bij een breuk nog vaak: ‘Standaard zes weken gips’. Maar zo is het niet. Wij kijken hoe we iemand zo snel mogelijk weer in beweging krijgen, door juist zo kort mogelijk te gipsen of te behandelen. Zo mag je met gips ook gewoon autorijden. Als je maar kunt rijden zoals je tijdens het rijexamen hebt gedaan en je rijgedrag niet wordt beperkt.”

Wat vind je mooi aan je werk en aan het WZA?

“Alles. Ik kan dagen over mijn werk vertellen. Het is mooi om elke keer weer heel gericht een patiënt te kunnen beoordelen en een plan te maken. Als de behandeling lukt, geeft dat een enorme voldoening. Zoals bij de kinderorthopedie, waarvoor ouders uit het hele land naar het WZA komen. Of als bij ons een baby’tje met klompvoetjes wordt geboren. Wij komen dan meteen kijken, maken kennis met de ouders en kunnen vaak met twee weken behandeling al een heel mooi resultaat bereiken. Dat is fantastisch, dan is je werk misschien wel je passie.”

Welke gebeurtenis is je bijgebleven?

“Een aantal jaren geleden kwam hier een heel vlotte jongen binnen met een breuk. En een camera. Hij filmde de hele behandeling en ik vroeg me af: ‘Mag dit? Kan dit? Hij bleek een ‘vlogger’, alleen had ik toen nog geen idee wat dat was. Later zag ik dat hij ook zijn hele rit naar het WZA op YouTube had gezet. Het was een heel enthousiast filmpje geworden. Overigens is het wel grappig om te zien dat tijden veranderen. Tegenwoordig filmen veel meer mensen hun behandeling, maar dan nog vraag ik me soms wel eens af of dat nou echt nodig is.”