Longembolie

Er zijn soms verschillende onderzoeken nodig om vast te stellen dat het om een longembolie gaat. Bijvoorbeeld:

• Het bepalen van de D-dimeerwaarde in uw bloed. Met deze test worden afbraakproducten van de stolling in het bloed gemeten. Als de waarde verhoogd is, bestaat er een verhoogde kans dat u longembolie hebt.
• Een hartfilmpje (ECG). Uit de informatie van uw hart kan blijken dat u misschien een longembolie heeft.
• Een longfoto (X-thorax). Deze wordt vaak gemaakt om te kijken of u andere ziektes heeft die uw klachten kunnen verklaren, zoals een longontsteking of een klaplong.
• Een CT-scan van de longen. Als we na het maken van de longfoto denken dat u een longembolie heeft, wordt er een CT-scan van uw longen gemaakt. U krijgt via een infuusnaaldje in een bloedvat in uw arm een contrastvloeistof toegediend. Als een bloedvat is afgesloten door een stolsel, stroomt er minder (of geen) bloed en contrastvloeistof naar het gebied dat daarachter ligt. Dit is zichtbaar op de scan. 
• Soms maken we in plaats van een CT-scan een perfusiescan van de longen. Bij dit onderzoek wordt een radioactief contrastmiddel in uw arm gespoten om de bloedvaten zichtbaar te maken.
• Een echo-onderzoek van de bloedvaten van de benen. Om een eventueel trombosebeen aan te tonen wordt er een echo van uw benen gemaakt.

Als uit het onderzoek duidelijk blijkt dat er een stolstel in een bloedvat zit, kan de behandeling beginnen. Het doel is om te voorkomen dat het bloedstolsel groter wordt of dat er nieuwe stolsels ontstaan. Uw lichaam lost het bestaande stolsel zelf op.

Medicijnen

De behandeling bestaat uit medicijnen met stollingsremmers (antistollingstabletten). Is het de eerste keer dat u een longembolie hebt, dan duurt de behandeling met tabletten minimaal 3 maanden. Samen met uw arts kunt u beslissen om de tabletten langer te gebruiken. In alle gevallen mag u de antistollingstabletten niet stoppen zonder overleg met uw arts. Als u vaker een longembolie of trombosebeen krijgt, moet u de tabletten levenslang blijven innemen.

Let op!

• Door het gebruik van antistollingstabletten krijgt u sneller blauwe plekken. Ook blijven wondjes langer bloeden en kunt u vaker een bloedneus krijgen.
• Als u een tand of kies moet laten trekken, of een operatie moet ondergaan is het belangrijk dat u aan de (tand)arts doorgeeft dat u antistollingstabletten gebruikt.
• Geef door aan de trombosedienst of huisarts:
  • als u ziek wordt. Uw ziekte kan namelijk de werking van de antistollingstabletten beïnvloeden.
  • als u andere medicijnen gebruikt of gaat gebruiken. Deze kunnen de werking van de antistollingstabletten beïnvloeden. 
• Vermijd activiteiten waarbij u gemakkelijk een blessure krijgt. Dit om het risico op bloedingen te beperken.

Pijnstiller

Een longembolie kan erg pijnlijk zijn door prikkeling van de longvliezen. U kunt hier pijnstillers voor krijgen.

Tijdelijk zuurstof

In de beginfase van een longembolie kan het zuurstofgehalte in uw bloed te laag zijn. Om dit te verhelpen, kan het nodig zijn dat u tijdelijk zuurstof krijgt via een slangetje in uw neus.

De meeste patiënten kunnen uiteindelijk weer alles doen zoals in de periode voor de longembolie.
Wel geven we u de volgende adviezen: 

• Vermijd lang stilzitten of stilstaan. Beweeg minimaal 30 minuten per dag.
• Als u rookt, adviseren wij u dringend te stoppen. Roken zorgt er voor dat uw bloed sneller stolt.
• Leef zo gezond mogelijk: zorg voor een gezond gewicht, gezonde voeding en voldoende beweging.

Neem contact op met uw huisarts wanneer uw urine felrood of uw ontlasting gitzwart is.

Als u vragen hebt tijdens de opname, kunt u deze het beste bespreken met een verpleegkundige.

Uw contactpersoon kan altijd bellen met de verpleegafdeling waar u bent opgenomen. Het liefst na 11.00 uur ’s ochtends, maar de afdeling is 24 uur per dag bereikbaar.

• Verpleegafdeling B1: (0592) 32 55 17 

longg13 - mei 2023